Goodbye America
Door: Marit Walraven
Blijf op de hoogte en volg Marit
24 Juni 2014 | Nederland, Nieuw-Vennep
Hello everyone!
This is it. My last story about my High School year in the United States. It’s all done. My American dream is over. You’re probably wondering, why is she writing in English? Well, I wanted to write it in English because I spend my whole year talking in English and I feel like it’s easier to express the experiences I’ve had in the language I spoke there. Plus I got so many complaints from my American friends, that they weren’t able to read it haha. So here you go, you can finally read it! If you can’t understand what I’m saying, scroll down for my story in Dutch :)
Saturday June 7th was a sad day. I spend that night at Lucie’s ranch near the airport so I already had seen Panama City for a last time the day before. I broke down several times that day. At the airport I had to say goodbye to Lucie and Helena, who have become my best friends over the year. I wouldn’t want to trade them for anything and saying goodbye was SO hard. I’m still not over it. And the saddest part is that you don’t have a choice. You HAVE to leave. It was heartbreaking and I literally couldn’t stop crying on the plane because I realized I won’t see a lot of people ever again. The man next to must have thought I was some kind of weirdo. Thankfully, I guess, I had a crazy flight schedule, so I was quite distracted. I met some other Dutch exchange students in New York and I was sitting next to a friend on the way to Amsterdam. We shared all of our stories (no sleep, at all) and I had a very warm welcome at the airport from my family and friends. I’m gonna be very honest here, it’s great to be back home, and I have enjoyed every moment, but I also miss America. A lot. It’s the smallest things that I miss. No free refills. No sleepovers with my best friends every weekend. I miss the new experiences, I was getting used to all the things I wasn’t used to. Now I have to get used to doing things I have always been doing. It’s weird, I know. That’s the only word that can describe it. Having a reverse culture shock is the weirdest thing ever.
My year was simply a dream come true. I made millions of amazing memories. I worried about everything and nothing at the same time. It was hard at times, being so far away from home. I experienced magical and breathtaking moments. It gave me wanderlust to explore more of the world. I learned so much about the true American way of life. I made so many special friends. I have a second family. My year abroad wasn’t perfect, but it was unforgettable, and it will be a part of me for the rest of my life.
Let’s go through a timeline of memories. It started off with running through New York with a great group of friends, it was a great start of my exchange year. I flew all the way from NYC to Atlanta to Panama City, by myself. I stayed with two great and very different host families. I went to an awesome school, and being a Bay High Tornado will always be something I can be proud of. I experienced the school spirit at football games and baseball games. I went on a road trip from Southern America to Northern America, we visited Nashville TN, where I sung karaoke in a country club, Louisville KY, where I ate the best food in an organic restaurant, Indiana, Michigan and Chicago, where I saw the beautiful skyline from Lake Michigan and walked under The Bean. I went to a professional college Football Game and became a fan of the Notre Dame Fightin’ Irish. I volunteered several times, and that one time at the Miracle League was one of the best days. I swam with dolphins. I went to New York City a second time, to attend a high level meeting on persons with a disability at the United Nations, which is one of my favorite experiences because it was so unique! Never before I felt like I was making a difference, until that day. I visited New York University and stopped a yellow cab. I spend a lot of money on 5th Avenue. I stood on Top of the Rock for a second time, and it was even more magical. I discovered that NYC is my favorite city. There’s no place like that where so many different people, different cultures and different ideas live together. I spend a good 15 days in the mountains of Northern Georgia and North Carolina, with barely any cellphone service. I even experienced a beautiful wedding in Plumtree NC. I was homesick, very homesick. I celebrated holidays like Halloween and Thanksgiving. I had the full Black Friday experience, which is absolutely crazy. I introduced the Dutch tradition Sinterklaas in America. I joined drama club. I had lunch at school every day with my best friends. I loved going outside and just watch all the Christmas lights, there were SO MANY. I got a ton of super sweet Christmas presents from my great host family. I went up to the mountains of Northern Georgia to celebrate New Year’s Eve. No fireworks and no parties, but I waited for the snow that never came, I ate oliebollen and I watched the famous Times Square ball drop on tv. During that New Year’s Eve, I looked back on some tough first 5 months, but determined to make the best of the next 5 months. And that’s what I did.
The homesickness disappeared, I had the best times at school. I joined the Bay High tennis team and made more great friends. I experienced ‘’snow days’’ in Florida. I spend Valentine’s Day with a great group of single friends, and cookie cake. I saw the oh so typical Spring Break in PCB. Well, that was interesting. I found the most amazing prom dress. I dissected a piglet in my anatomy class. I had my own Spring Break. I went to Helen GA for a second time, this time with my best friend Lucie, I found the tiniest Dutch store, where I bought most of the good Dutch food that I could find. I explored more of Florida, we visited Tampa and Orlando and Cocoa Beach. I rode all the rollercoasters in Busch Gardens and Universal Studios. I practiced my magic skills in Harry Potter World. I experienced so many things that were just strange to me. The large, REALLY LARGE cups when you ordered ‘’medium’’. The drive thru banks. The unhealthy school lunches. The guns at Walmart. But hey, that’s America :) I met so many great people from many different countries. I feel so blessed that I can say that I have friends in Brazil, France, Italy, Peru, Taiwan, Germany, and Denmark. I went to not one, but two Prom’s. Especially Bay High’s Prom was real life fairytale. I had the best Prom date. The pre-party in the limo was amazing. I had such a great time with such an amazing group of people, it was one of the best experiences of my whole exchange year. My last month was there. I had tennis and AICE Banquets, I received gifts from my best friends. I finally got the yearbook we’ve been designing the whole year, and I experienced a real Yearbook Signing Party. I had my last day of school, I said goodbye to my favorite teachers. I cried with Mrs Guynn about leaving. I celebrated the start of summer and Memorial Day. I went to the white-sand-and-emerald-water beaches for the last time. I watched breathtaking sunsets. And I realized they would be my last. I saw my family again after 10 months. I saw dolphins. I celebrated graduation parties with the other seniors. I had my own Farewell party. I made people cry with my letters (again, I’m sorry). And last but definitely not the least of my millions of dreams coming true this year: walking the stage at Graduation. It was like, in that moment, all my memories came together, my whole year as an exchange student was fulfilled. It was some sort of closure. So yes, I cried silently during the ceremony. BUT, don’t get me wrong, they were all tears of happiness. Walking that stage in my cap and gown was the best, and far most unbelievable and amazing experience of my year. As a normal Dutch girl, I could never even imagine doing that. When all the caps were thrown in the air, I couldn’t be happier. ‘’You’re gonna miss this’’ played and I realized that I will miss my American life, everything and everyone so much.
Looking back, I can say that this year was better and more amazing than I could have hoped for. I came here not knowing anything about the United States, I thought I knew, but I learned so many new things. High school is not like in the movies, they don’t spontaneously sing and dance in the hallways like in High School Musical and they don’t dress up like in Pretty Little Liars, unfortunately. They don’t have the perfect life. I thought America was perfect. But it’s not. There are still some things that I don’t agree on, but everyone just has to accept those things. Just like I have to accept the things that I don’t like about the Netherlands (I can’t adjust to our stupid cold temperatures though, Florida wins on that). I understand the American culture much better now. Being an exchange student really helped me to grow as a person. Ready to explore the rest of the world. People here are already telling me that I changed, but in a good way. I’m much more open and confident. I’m so proud of myself for not giving up when it was hard, for continuing to live my dream Now that I’ve been gone for a year, I realize how lucky I am. The Netherlands is not as bad as I thought, and friends and family were still here when I came back, even though I was gone for 10 months, thousands of miles away. I can honestly say that I had the best year of my life. The best moments made me smile and those are the memories that I will cherish forever. The worst moments made me learn, and I will take those lessons with me for the rest of my life. I have a second family and I love them. Panama City truly feels like a second home. I can’t wait till the day I can visit again and see all of you!
To my American friends, thank you for all the memories and friendships. I hope we can stay in touch, and I can’t wait to see where y’all are going in life!
To my American family, I already miss you so much! Kim, Jonah, Kevin and Will, I will come visit you in Limburg very soon! I love you all.
To my Dutch friends, family and any other interested people, thank you so much for your support and reading my blog over the year! My mom and dad for fulfilling this dream and sending the right messages at the right times, thank you!
To Travel Active and Ayusa, thank you for giving me and everyone else this opportunity, keep doing what you’re doing! Thanks for giving me the support I needed :)
I grew up. I loved, I laughed, I learned and I lived my dream.
Lots of love for one last time,
Marit
p.s I’m sorry if you got bored halfway, I just wanted to write everything that was on my mind. :)
Dit is het dan. Mijn laatste verhaal als een uitwisselingsstudent in Amerika. Mijn Amerikaanse droom is voorbij. Zaterdag 7 juni was een verschrikkelijke dag. Ik heb die laatste nacht op de ranch van Lucie’s gastmoeder geslapen, dichtbij het vliegveld, dus ik had Panama City de dag ervoor al voor het laatst gezien. Op het vliegveld moest ik afscheid nemen van Lucie en Helena, die mijn beste vriendinnen zijn geworden dit jaar. Ik zou hun voor geen goud willen missen en het afscheid nemen was dan ook ZO moeilijk. Ik ben er nog steeds niet overheen. Het vreselijke van dit alles is dat je geen keus hebt. Je MOET weg. Het was hartverscheurend en ik heb dan ook op de vlucht van Panama City naar Atlanta flink wat gehuild omdat ik me realiseerde dat ik een heleboel mensen nooit meer zal zien. De man die naast me zat moet gedacht hebben dat ik gek was. Gelukkig, denk ik toch maar, had ik een druk vlucht schema, waardoor ik al snel afgeleid was van het hele afscheid nemen gebeuren. Ook kwam ik in New York andere Nederlandse uitwisselingsstudenten tegen dus we hebben de wachttijd lekker volgekletst. Ik zat ook nog naast een goede vriendin op de 8 uur lange vlucht naar Amsterdam. Dus we hebben letterlijk al onze verhalen verteld en (bijna) niet geslapen. Op het vliegveld in Schiphol stonden een heleboel lieve vrienden, familie en kennissen, dus ik had een super warm welkom thuis. Ik ga nu heel eerlijk zijn, het is heerlijk om weer thuis te zijn, maar ik mis Amerika ook ontzettend. Het zijn de kleine dingen die ik mis. Geen gratis refills. Geen sleepovers met mijn beste vriendinnen elk weekend. Ik mis de nieuwe ervaringen, ik raakte eraan gewend om elke keer weer nieuwe dingen te ervaren. Nu moet ik weer dingen doen die ik altijd al deed. Raar is waarschijnlijk het enige woord dat het kan beschrijven. Het hebben van een omgekeerde cultuur schok is zo raar.
Mijn jaar was een droom die uitkwam. Ik heb een miljoen mooie herinneringen gemaakt. Ik maakte me zorgen over van alles en nog wat. Het was moeilijk, zo ver weg van huis. Ik heb magische en adembenemende momenten ervaren. Ik heb nu ‘’wanderlust’’ om nog meer van de wereld te gaan ontdekken. Ik heb ontzettend veel geleerd over de Amerikaanse manier van leven. Ik heb zoveel speciale vrienden gemaakt. Ik heb een tweede familie. Mijn jaar in het buitenland was niet perfect, maar het was onvergetelijk, en het zal een deel van mij zijn voor de rest van m’n leven.
Laten we even door een tijdlijn van herinneringen gaan. Het begon met een geweldige trip naar New York City met een superleuke groep Nederlandse uitwisselingsstudent, waarvan een aantal daarvan nog steeds goede vrienden zijn. Een betere start van mijn exchange year kon ik niet wensen. Ik vloog van New York naar Atlanta naar Panama City (en weer terug), alleen. Ik verbleef bij twee leuke gastgezinnen, die heel verschillend waren. ging naar een geweldige school, en ik zal altijd trots zijn om een Bay High Tornado te zijn. Ik leerde over de Amerikaanse school spirit tijdens de football en baseball games. Ik ben van het zuiden van Amerika naar het noorden gereisd. In 4 dagen heb ik Nashville, Tennessee (waar ik karaoke zong in een country club), Louisville, Kentucky (waar ik het beste eten ooit at), Indiana, Michigan en Chicago, Illinois (waar ik de prachtige skyline vanaf Lake Michigan zag en onder de bekende Bean doorliep) bezocht. Ik ben naar een professionele college football game geweest en ben fan geworden van de Notre Dame Fightin’ Irish. Ik heb een aantal keer vrijwilligerswerk gedaan, en die ene keer bij de Miracle League was het allerleukst. Ik heb met dolfijnen gezwommen. Ik ben voor een tweede keer naar New York City geweest, om naar een high level meeting in de United Nations te gaan. Dit is een van mijn favoriete ervaringen omdat het zo uniek was. Nooit van mijn leven voelde het alsof ik een verandering maakte, tot die dag. Ik heb New York University bezocht en een gele taxi gestopt. Ik heb een enorme hoeveelheid geld besteed op 5th Avenue. Ik stond voor een tweede keer op Top of the Rock, wat weer net zo magisch was als de eerste keer. Ik ben erachter gekomen dat NYC mijn favoriete stad is, nergens anders wonen zoveel verschillende culturen bij elkaar. Ik heb totaal zo’n 15 dagen in de middle of nowhere gezeten, in Noord Georgia en North Carolina, zonder telefoon bereik, maar met prachtige uitzichten over de bergen. Ik heb zelfs een supermooie bruiloft van een van mijn nichten daar meegemaakt. Ik heb veel last van heimwee gehad, maar dat was het achteraf helemaal waard. Ik heb feestdagen als Halloween en Thanksgiving gevierd. Ik had de volle Black Friday ervaring, wat absoluut gestoord is. Ik heb Sinterklaas geïntroduceerd in Amerika. Ik heb bij drama club gezeten. Ik zat elke lunch bij mijn vriendinnengroep, en ik heb zoveel fun met hun gehad. Ik vond het geweldig om tijdens kerst naar buiten te gaan en de kerstversieringen te bekijken. Er was ZO veel! Ik heb een heleboel kerstcadeau’s gekregen van mijn lieve gastgezin. Ik heb Nieuwjaar gevierd in de bergen van Georgia. Geen vuurwerk en geen feestjes, maar wel wachten op de sneeuw die nooit kwam, oliebollen en de ball drop op Times Square. Tijdens dat moment keek ik terug op een moeilijke eerste 5 maanden, maar vastberaden om het beste te maken van de volgende 5 maanden. En dat is wat ik deed.
De heimwee verdween, en ik had een geweldige tijd op school. Ik ben bij het tennis team gegaan en heb meer vrienden gemaakt. Ik heb snow days in Florida meegemaakt. Ik heb Valentijns Dag gevierd met een groep single vriendinnen, en veel cookie cake. Ik heb de typische spring break in PCB meegemaakt, wat ontzettend interessant was. Ahum. Ik vond mijn droom prom dress. Ik heb een big ontleed in mijn biologie klas. Ik heb mijn eigen Spring Break gehad. Ik ben voor een tweede keer naar Helen, Georgia geweest, dit keer met mijn beste vriendin Lucie. Ik vond een mini Nederlandse winkel, waar ik zo’n beetje al het eten inkocht met korting. Ik ben naar Tampa, Orlando en Cocoa Beach geweest. Ik ben in alle achtbanen geweest in Busch Gardens en Universal Studios. Ik heb mijn magic skills geoefend in Harry Potter World. Ik heb dingen raar gevonden. De grote, hele grote bekers als je ‘’medium’’ bestelde. De drive thru banken. De ongezonde school lunch. De geweren bij Walmart. Maarja, dat is nou eenmaal Amerika haha. Ik heb zoveel leuke mensen uit verschillende landen ontmoet. Ik ben zo blij dat ik kan zeggen dat ik geweldige vrienden heb ik Brazilië, Frankrijk, Italië, Peru, Taiwan, Duitsland en Denemarken. Ik ben naar niet één, maar twee proms geweest. Vooral Bay High School’s prom voelde als een sprookje. Ik had de allerleukste prom date. Ik had een pre-party in de limo met de allerleukste prom groep. Mijn laatste maand brak aan. Ik had tennis en AICE banquets, ik kreeg awards voor mijn prestaties (ook al heb ik niet zo veel uitgevoerd haha). Ik kreeg cadeautjes van mijn beste vrienden. Ik kreeg eindelijk het jaarboek in handen, waar we met de yearbook class het hele jaar hard aan gewerkt hadden. Ik had een echte jaarboek signing party. Ik had mijn laatste dag school. Ik nam afscheid van mijn favoriete leraren. Ik heb gehuild met Mrs Guynn omdat ik wegging. Ik vierde het begin van de zomer en Memorial Day. Ik ging voor de laatste keer naar het strand. Ik keek naar de prachtige zonsondergang en realiseerde me dat dat de laatste zou zijn in PCB. Na 10 maanden, zag ik mijn familie weer. Ik heb dolfijnen gezien met ze. Ik had graduation parties met de andere seniors. Ik had mijn eigen afscheidsfeestje. Ik maakte mijn vrienden aan het huilen met mijn afscheidsbrieven (alweer). And als laatste geweldige ervaring en een van de dromen die uitkwam dit jaar: over het podium lopen en het in ontvangst nemen van mijn diploma tijdens een echte Amerikaanse graduation. Het was alsof, in dat moment, al mijn ervaringen samen kwamen. Mijn hele jaar als uitwisselingsstudent was volbracht. Het was een moment van afsluiting. Dus ja, ik heb wel een paar tranen moeten wegslikken tijdens de ceremonie. Maar, dit waren allemaal tranen van geluk. In mijn cap and gown over dat podium lopen was de meeste onvergetelijke ervaring van het hele jaar. Als een doodgewoon Nederlands meisje, had ik een paar jaar geleden niet eens durven hopen dat ik zoiets mocht meemaken. Het moment dat alle caps in de lucht werden gegooid was geweldig. ‘’You’re gonna miss this’’ werd gespeeld en ik realiseerde me dat ik deze momenten en mijn Amerikaanse leven ontzettend ga missen.
Terugkijkend kan ik zeggen dat dit jaar was beter en mooier dan ik had durven hopen. Ik kwam hier en wist eigenlijk vrijwel niks over Amerika, althans, ik dacht dat ik het kende van tv, maar ik heb zoveel nieuwe dingen geleerd. High School is niet zoals in de films, niemand begint spontaan te zingen en te dansen zoals in High School Musical en niemand kleedt zich zoals in Pretty Little Liars, helaas. Amerikanen hebben niet het perfecte leven en het land zelf is ook zeker niet perfect. Er zijn nog steeds dingen waar ik het gewoon niet mee eens ben, maar ik kan er niks aan veranderen. Dus het enige wat ik kan doen is het accepteren. Net zoals ik met de dingen die ik in Nederland niet leuk vind moet doen. Hoewel Florida’s temperaturen toch echt 100 keer beter zijn. Ik begrijp de Amerikaanse cultuur nu, want ja ze hebben echt een eigen cultuur. Als uitwisselingsstudent zijnde ben ik heel erg gegroeid als persoon. Ik ben er 100 procent klaar voor om meer van de wereld te ontdekken. Ik krijg hier nu al te horen dat ik veranderd ben, maar op een goede manier. Ik ben meer open en zelfverzekerd. Ik ben heel trots op mezelf dat ik niet heb opgegeven toen het moeilijk was, dat ik door ben gegaan met mijn droom. Nu dat ik een jaar weg ben geweest, weet ik hoeveel geluk ik heb dat ik in Nederland ben opgegroeid, en zoveel lieve vrienden en familie ik hier heb. Ik kan echt zeggen dat ik het beste jaar van mijn leven heb gehad, tot nu toe. De beste momenten hebben me laten lachen en dat zijn de herinneringen die ik voor altijd zal koesteren. De verdrietige momenten, daar leerde ik van, en ik neem die lessen voor de rest van mijn leven mee. Ik heb een tweede thuis in Panama City, en ik kan niet wachten tot ik weer langs mag gaan!
Ik ben opgegroeid. Ik heb geliefd, gelachen en geleerd. Ik heb mijn droom geleefd.
Veel liefs voor de laatste keer,
Marit
P.s sorry als je halverwege verveeld bent geraakt, mijn verhaal was ontzettend lang!
''Be brave enough to live your dreams, never give up and follow your heart!''
This is it. My last story about my High School year in the United States. It’s all done. My American dream is over. You’re probably wondering, why is she writing in English? Well, I wanted to write it in English because I spend my whole year talking in English and I feel like it’s easier to express the experiences I’ve had in the language I spoke there. Plus I got so many complaints from my American friends, that they weren’t able to read it haha. So here you go, you can finally read it! If you can’t understand what I’m saying, scroll down for my story in Dutch :)
Saturday June 7th was a sad day. I spend that night at Lucie’s ranch near the airport so I already had seen Panama City for a last time the day before. I broke down several times that day. At the airport I had to say goodbye to Lucie and Helena, who have become my best friends over the year. I wouldn’t want to trade them for anything and saying goodbye was SO hard. I’m still not over it. And the saddest part is that you don’t have a choice. You HAVE to leave. It was heartbreaking and I literally couldn’t stop crying on the plane because I realized I won’t see a lot of people ever again. The man next to must have thought I was some kind of weirdo. Thankfully, I guess, I had a crazy flight schedule, so I was quite distracted. I met some other Dutch exchange students in New York and I was sitting next to a friend on the way to Amsterdam. We shared all of our stories (no sleep, at all) and I had a very warm welcome at the airport from my family and friends. I’m gonna be very honest here, it’s great to be back home, and I have enjoyed every moment, but I also miss America. A lot. It’s the smallest things that I miss. No free refills. No sleepovers with my best friends every weekend. I miss the new experiences, I was getting used to all the things I wasn’t used to. Now I have to get used to doing things I have always been doing. It’s weird, I know. That’s the only word that can describe it. Having a reverse culture shock is the weirdest thing ever.
My year was simply a dream come true. I made millions of amazing memories. I worried about everything and nothing at the same time. It was hard at times, being so far away from home. I experienced magical and breathtaking moments. It gave me wanderlust to explore more of the world. I learned so much about the true American way of life. I made so many special friends. I have a second family. My year abroad wasn’t perfect, but it was unforgettable, and it will be a part of me for the rest of my life.
Let’s go through a timeline of memories. It started off with running through New York with a great group of friends, it was a great start of my exchange year. I flew all the way from NYC to Atlanta to Panama City, by myself. I stayed with two great and very different host families. I went to an awesome school, and being a Bay High Tornado will always be something I can be proud of. I experienced the school spirit at football games and baseball games. I went on a road trip from Southern America to Northern America, we visited Nashville TN, where I sung karaoke in a country club, Louisville KY, where I ate the best food in an organic restaurant, Indiana, Michigan and Chicago, where I saw the beautiful skyline from Lake Michigan and walked under The Bean. I went to a professional college Football Game and became a fan of the Notre Dame Fightin’ Irish. I volunteered several times, and that one time at the Miracle League was one of the best days. I swam with dolphins. I went to New York City a second time, to attend a high level meeting on persons with a disability at the United Nations, which is one of my favorite experiences because it was so unique! Never before I felt like I was making a difference, until that day. I visited New York University and stopped a yellow cab. I spend a lot of money on 5th Avenue. I stood on Top of the Rock for a second time, and it was even more magical. I discovered that NYC is my favorite city. There’s no place like that where so many different people, different cultures and different ideas live together. I spend a good 15 days in the mountains of Northern Georgia and North Carolina, with barely any cellphone service. I even experienced a beautiful wedding in Plumtree NC. I was homesick, very homesick. I celebrated holidays like Halloween and Thanksgiving. I had the full Black Friday experience, which is absolutely crazy. I introduced the Dutch tradition Sinterklaas in America. I joined drama club. I had lunch at school every day with my best friends. I loved going outside and just watch all the Christmas lights, there were SO MANY. I got a ton of super sweet Christmas presents from my great host family. I went up to the mountains of Northern Georgia to celebrate New Year’s Eve. No fireworks and no parties, but I waited for the snow that never came, I ate oliebollen and I watched the famous Times Square ball drop on tv. During that New Year’s Eve, I looked back on some tough first 5 months, but determined to make the best of the next 5 months. And that’s what I did.
The homesickness disappeared, I had the best times at school. I joined the Bay High tennis team and made more great friends. I experienced ‘’snow days’’ in Florida. I spend Valentine’s Day with a great group of single friends, and cookie cake. I saw the oh so typical Spring Break in PCB. Well, that was interesting. I found the most amazing prom dress. I dissected a piglet in my anatomy class. I had my own Spring Break. I went to Helen GA for a second time, this time with my best friend Lucie, I found the tiniest Dutch store, where I bought most of the good Dutch food that I could find. I explored more of Florida, we visited Tampa and Orlando and Cocoa Beach. I rode all the rollercoasters in Busch Gardens and Universal Studios. I practiced my magic skills in Harry Potter World. I experienced so many things that were just strange to me. The large, REALLY LARGE cups when you ordered ‘’medium’’. The drive thru banks. The unhealthy school lunches. The guns at Walmart. But hey, that’s America :) I met so many great people from many different countries. I feel so blessed that I can say that I have friends in Brazil, France, Italy, Peru, Taiwan, Germany, and Denmark. I went to not one, but two Prom’s. Especially Bay High’s Prom was real life fairytale. I had the best Prom date. The pre-party in the limo was amazing. I had such a great time with such an amazing group of people, it was one of the best experiences of my whole exchange year. My last month was there. I had tennis and AICE Banquets, I received gifts from my best friends. I finally got the yearbook we’ve been designing the whole year, and I experienced a real Yearbook Signing Party. I had my last day of school, I said goodbye to my favorite teachers. I cried with Mrs Guynn about leaving. I celebrated the start of summer and Memorial Day. I went to the white-sand-and-emerald-water beaches for the last time. I watched breathtaking sunsets. And I realized they would be my last. I saw my family again after 10 months. I saw dolphins. I celebrated graduation parties with the other seniors. I had my own Farewell party. I made people cry with my letters (again, I’m sorry). And last but definitely not the least of my millions of dreams coming true this year: walking the stage at Graduation. It was like, in that moment, all my memories came together, my whole year as an exchange student was fulfilled. It was some sort of closure. So yes, I cried silently during the ceremony. BUT, don’t get me wrong, they were all tears of happiness. Walking that stage in my cap and gown was the best, and far most unbelievable and amazing experience of my year. As a normal Dutch girl, I could never even imagine doing that. When all the caps were thrown in the air, I couldn’t be happier. ‘’You’re gonna miss this’’ played and I realized that I will miss my American life, everything and everyone so much.
Looking back, I can say that this year was better and more amazing than I could have hoped for. I came here not knowing anything about the United States, I thought I knew, but I learned so many new things. High school is not like in the movies, they don’t spontaneously sing and dance in the hallways like in High School Musical and they don’t dress up like in Pretty Little Liars, unfortunately. They don’t have the perfect life. I thought America was perfect. But it’s not. There are still some things that I don’t agree on, but everyone just has to accept those things. Just like I have to accept the things that I don’t like about the Netherlands (I can’t adjust to our stupid cold temperatures though, Florida wins on that). I understand the American culture much better now. Being an exchange student really helped me to grow as a person. Ready to explore the rest of the world. People here are already telling me that I changed, but in a good way. I’m much more open and confident. I’m so proud of myself for not giving up when it was hard, for continuing to live my dream Now that I’ve been gone for a year, I realize how lucky I am. The Netherlands is not as bad as I thought, and friends and family were still here when I came back, even though I was gone for 10 months, thousands of miles away. I can honestly say that I had the best year of my life. The best moments made me smile and those are the memories that I will cherish forever. The worst moments made me learn, and I will take those lessons with me for the rest of my life. I have a second family and I love them. Panama City truly feels like a second home. I can’t wait till the day I can visit again and see all of you!
To my American friends, thank you for all the memories and friendships. I hope we can stay in touch, and I can’t wait to see where y’all are going in life!
To my American family, I already miss you so much! Kim, Jonah, Kevin and Will, I will come visit you in Limburg very soon! I love you all.
To my Dutch friends, family and any other interested people, thank you so much for your support and reading my blog over the year! My mom and dad for fulfilling this dream and sending the right messages at the right times, thank you!
To Travel Active and Ayusa, thank you for giving me and everyone else this opportunity, keep doing what you’re doing! Thanks for giving me the support I needed :)
I grew up. I loved, I laughed, I learned and I lived my dream.
Lots of love for one last time,
Marit
p.s I’m sorry if you got bored halfway, I just wanted to write everything that was on my mind. :)
Dit is het dan. Mijn laatste verhaal als een uitwisselingsstudent in Amerika. Mijn Amerikaanse droom is voorbij. Zaterdag 7 juni was een verschrikkelijke dag. Ik heb die laatste nacht op de ranch van Lucie’s gastmoeder geslapen, dichtbij het vliegveld, dus ik had Panama City de dag ervoor al voor het laatst gezien. Op het vliegveld moest ik afscheid nemen van Lucie en Helena, die mijn beste vriendinnen zijn geworden dit jaar. Ik zou hun voor geen goud willen missen en het afscheid nemen was dan ook ZO moeilijk. Ik ben er nog steeds niet overheen. Het vreselijke van dit alles is dat je geen keus hebt. Je MOET weg. Het was hartverscheurend en ik heb dan ook op de vlucht van Panama City naar Atlanta flink wat gehuild omdat ik me realiseerde dat ik een heleboel mensen nooit meer zal zien. De man die naast me zat moet gedacht hebben dat ik gek was. Gelukkig, denk ik toch maar, had ik een druk vlucht schema, waardoor ik al snel afgeleid was van het hele afscheid nemen gebeuren. Ook kwam ik in New York andere Nederlandse uitwisselingsstudenten tegen dus we hebben de wachttijd lekker volgekletst. Ik zat ook nog naast een goede vriendin op de 8 uur lange vlucht naar Amsterdam. Dus we hebben letterlijk al onze verhalen verteld en (bijna) niet geslapen. Op het vliegveld in Schiphol stonden een heleboel lieve vrienden, familie en kennissen, dus ik had een super warm welkom thuis. Ik ga nu heel eerlijk zijn, het is heerlijk om weer thuis te zijn, maar ik mis Amerika ook ontzettend. Het zijn de kleine dingen die ik mis. Geen gratis refills. Geen sleepovers met mijn beste vriendinnen elk weekend. Ik mis de nieuwe ervaringen, ik raakte eraan gewend om elke keer weer nieuwe dingen te ervaren. Nu moet ik weer dingen doen die ik altijd al deed. Raar is waarschijnlijk het enige woord dat het kan beschrijven. Het hebben van een omgekeerde cultuur schok is zo raar.
Mijn jaar was een droom die uitkwam. Ik heb een miljoen mooie herinneringen gemaakt. Ik maakte me zorgen over van alles en nog wat. Het was moeilijk, zo ver weg van huis. Ik heb magische en adembenemende momenten ervaren. Ik heb nu ‘’wanderlust’’ om nog meer van de wereld te gaan ontdekken. Ik heb ontzettend veel geleerd over de Amerikaanse manier van leven. Ik heb zoveel speciale vrienden gemaakt. Ik heb een tweede familie. Mijn jaar in het buitenland was niet perfect, maar het was onvergetelijk, en het zal een deel van mij zijn voor de rest van m’n leven.
Laten we even door een tijdlijn van herinneringen gaan. Het begon met een geweldige trip naar New York City met een superleuke groep Nederlandse uitwisselingsstudent, waarvan een aantal daarvan nog steeds goede vrienden zijn. Een betere start van mijn exchange year kon ik niet wensen. Ik vloog van New York naar Atlanta naar Panama City (en weer terug), alleen. Ik verbleef bij twee leuke gastgezinnen, die heel verschillend waren. ging naar een geweldige school, en ik zal altijd trots zijn om een Bay High Tornado te zijn. Ik leerde over de Amerikaanse school spirit tijdens de football en baseball games. Ik ben van het zuiden van Amerika naar het noorden gereisd. In 4 dagen heb ik Nashville, Tennessee (waar ik karaoke zong in een country club), Louisville, Kentucky (waar ik het beste eten ooit at), Indiana, Michigan en Chicago, Illinois (waar ik de prachtige skyline vanaf Lake Michigan zag en onder de bekende Bean doorliep) bezocht. Ik ben naar een professionele college football game geweest en ben fan geworden van de Notre Dame Fightin’ Irish. Ik heb een aantal keer vrijwilligerswerk gedaan, en die ene keer bij de Miracle League was het allerleukst. Ik heb met dolfijnen gezwommen. Ik ben voor een tweede keer naar New York City geweest, om naar een high level meeting in de United Nations te gaan. Dit is een van mijn favoriete ervaringen omdat het zo uniek was. Nooit van mijn leven voelde het alsof ik een verandering maakte, tot die dag. Ik heb New York University bezocht en een gele taxi gestopt. Ik heb een enorme hoeveelheid geld besteed op 5th Avenue. Ik stond voor een tweede keer op Top of the Rock, wat weer net zo magisch was als de eerste keer. Ik ben erachter gekomen dat NYC mijn favoriete stad is, nergens anders wonen zoveel verschillende culturen bij elkaar. Ik heb totaal zo’n 15 dagen in de middle of nowhere gezeten, in Noord Georgia en North Carolina, zonder telefoon bereik, maar met prachtige uitzichten over de bergen. Ik heb zelfs een supermooie bruiloft van een van mijn nichten daar meegemaakt. Ik heb veel last van heimwee gehad, maar dat was het achteraf helemaal waard. Ik heb feestdagen als Halloween en Thanksgiving gevierd. Ik had de volle Black Friday ervaring, wat absoluut gestoord is. Ik heb Sinterklaas geïntroduceerd in Amerika. Ik heb bij drama club gezeten. Ik zat elke lunch bij mijn vriendinnengroep, en ik heb zoveel fun met hun gehad. Ik vond het geweldig om tijdens kerst naar buiten te gaan en de kerstversieringen te bekijken. Er was ZO veel! Ik heb een heleboel kerstcadeau’s gekregen van mijn lieve gastgezin. Ik heb Nieuwjaar gevierd in de bergen van Georgia. Geen vuurwerk en geen feestjes, maar wel wachten op de sneeuw die nooit kwam, oliebollen en de ball drop op Times Square. Tijdens dat moment keek ik terug op een moeilijke eerste 5 maanden, maar vastberaden om het beste te maken van de volgende 5 maanden. En dat is wat ik deed.
De heimwee verdween, en ik had een geweldige tijd op school. Ik ben bij het tennis team gegaan en heb meer vrienden gemaakt. Ik heb snow days in Florida meegemaakt. Ik heb Valentijns Dag gevierd met een groep single vriendinnen, en veel cookie cake. Ik heb de typische spring break in PCB meegemaakt, wat ontzettend interessant was. Ahum. Ik vond mijn droom prom dress. Ik heb een big ontleed in mijn biologie klas. Ik heb mijn eigen Spring Break gehad. Ik ben voor een tweede keer naar Helen, Georgia geweest, dit keer met mijn beste vriendin Lucie. Ik vond een mini Nederlandse winkel, waar ik zo’n beetje al het eten inkocht met korting. Ik ben naar Tampa, Orlando en Cocoa Beach geweest. Ik ben in alle achtbanen geweest in Busch Gardens en Universal Studios. Ik heb mijn magic skills geoefend in Harry Potter World. Ik heb dingen raar gevonden. De grote, hele grote bekers als je ‘’medium’’ bestelde. De drive thru banken. De ongezonde school lunch. De geweren bij Walmart. Maarja, dat is nou eenmaal Amerika haha. Ik heb zoveel leuke mensen uit verschillende landen ontmoet. Ik ben zo blij dat ik kan zeggen dat ik geweldige vrienden heb ik Brazilië, Frankrijk, Italië, Peru, Taiwan, Duitsland en Denemarken. Ik ben naar niet één, maar twee proms geweest. Vooral Bay High School’s prom voelde als een sprookje. Ik had de allerleukste prom date. Ik had een pre-party in de limo met de allerleukste prom groep. Mijn laatste maand brak aan. Ik had tennis en AICE banquets, ik kreeg awards voor mijn prestaties (ook al heb ik niet zo veel uitgevoerd haha). Ik kreeg cadeautjes van mijn beste vrienden. Ik kreeg eindelijk het jaarboek in handen, waar we met de yearbook class het hele jaar hard aan gewerkt hadden. Ik had een echte jaarboek signing party. Ik had mijn laatste dag school. Ik nam afscheid van mijn favoriete leraren. Ik heb gehuild met Mrs Guynn omdat ik wegging. Ik vierde het begin van de zomer en Memorial Day. Ik ging voor de laatste keer naar het strand. Ik keek naar de prachtige zonsondergang en realiseerde me dat dat de laatste zou zijn in PCB. Na 10 maanden, zag ik mijn familie weer. Ik heb dolfijnen gezien met ze. Ik had graduation parties met de andere seniors. Ik had mijn eigen afscheidsfeestje. Ik maakte mijn vrienden aan het huilen met mijn afscheidsbrieven (alweer). And als laatste geweldige ervaring en een van de dromen die uitkwam dit jaar: over het podium lopen en het in ontvangst nemen van mijn diploma tijdens een echte Amerikaanse graduation. Het was alsof, in dat moment, al mijn ervaringen samen kwamen. Mijn hele jaar als uitwisselingsstudent was volbracht. Het was een moment van afsluiting. Dus ja, ik heb wel een paar tranen moeten wegslikken tijdens de ceremonie. Maar, dit waren allemaal tranen van geluk. In mijn cap and gown over dat podium lopen was de meeste onvergetelijke ervaring van het hele jaar. Als een doodgewoon Nederlands meisje, had ik een paar jaar geleden niet eens durven hopen dat ik zoiets mocht meemaken. Het moment dat alle caps in de lucht werden gegooid was geweldig. ‘’You’re gonna miss this’’ werd gespeeld en ik realiseerde me dat ik deze momenten en mijn Amerikaanse leven ontzettend ga missen.
Terugkijkend kan ik zeggen dat dit jaar was beter en mooier dan ik had durven hopen. Ik kwam hier en wist eigenlijk vrijwel niks over Amerika, althans, ik dacht dat ik het kende van tv, maar ik heb zoveel nieuwe dingen geleerd. High School is niet zoals in de films, niemand begint spontaan te zingen en te dansen zoals in High School Musical en niemand kleedt zich zoals in Pretty Little Liars, helaas. Amerikanen hebben niet het perfecte leven en het land zelf is ook zeker niet perfect. Er zijn nog steeds dingen waar ik het gewoon niet mee eens ben, maar ik kan er niks aan veranderen. Dus het enige wat ik kan doen is het accepteren. Net zoals ik met de dingen die ik in Nederland niet leuk vind moet doen. Hoewel Florida’s temperaturen toch echt 100 keer beter zijn. Ik begrijp de Amerikaanse cultuur nu, want ja ze hebben echt een eigen cultuur. Als uitwisselingsstudent zijnde ben ik heel erg gegroeid als persoon. Ik ben er 100 procent klaar voor om meer van de wereld te ontdekken. Ik krijg hier nu al te horen dat ik veranderd ben, maar op een goede manier. Ik ben meer open en zelfverzekerd. Ik ben heel trots op mezelf dat ik niet heb opgegeven toen het moeilijk was, dat ik door ben gegaan met mijn droom. Nu dat ik een jaar weg ben geweest, weet ik hoeveel geluk ik heb dat ik in Nederland ben opgegroeid, en zoveel lieve vrienden en familie ik hier heb. Ik kan echt zeggen dat ik het beste jaar van mijn leven heb gehad, tot nu toe. De beste momenten hebben me laten lachen en dat zijn de herinneringen die ik voor altijd zal koesteren. De verdrietige momenten, daar leerde ik van, en ik neem die lessen voor de rest van mijn leven mee. Ik heb een tweede thuis in Panama City, en ik kan niet wachten tot ik weer langs mag gaan!
Ik ben opgegroeid. Ik heb geliefd, gelachen en geleerd. Ik heb mijn droom geleefd.
Veel liefs voor de laatste keer,
Marit
P.s sorry als je halverwege verveeld bent geraakt, mijn verhaal was ontzettend lang!
''Be brave enough to live your dreams, never give up and follow your heart!''
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
