Class of 2014, we did it!
Door: Marit Walraven
Blijf op de hoogte en volg Marit
06 Juni 2014 | Verenigde Staten, Panama City
Lieve allemaal,
Het is vandaag 6 juni, dus dat betekent dat het officieel mijn laatste dag in Amerika is.. Ik slaap nu voor de laatste keer bij Lucie met Helena, en geniet na van een paar laatste drukke, maar super leuke weken. Laten we beginnen bij 17 mei, deze dag deed mijn gezin mee aan de Mud Run in Niceville, wat dus betekent dat je een parcour rent door modder. Heel grappig om te zien. En natuurlijk kon ik niet als enige schoon blijven dus na afloop kreeg ik nog een aantal heerlijke mud hugs. De week erna was mijn laatste schoolweek maar ik had ''examens''. Examens staat tussen aanhalingstekens omdat het nou niet bepaald examens te noemen waren. Het was zo makkelijk. Mijn culinary exam was bijvoorbeeld schoonmaken, en iedereen kreeg gewoon een 100. En zo gingen bijna alle examens er zo'n beetje aan toe haha.
Donderdag 22 mei was de officiële laatste dag en daarna had ik dus zomervakantie! de 23e ben ik naar de opa en oma in Pensacola geweest om Memorial Day te vieren en even een break te hebben van de verhuizing, want die was best wel stressvol. Mijn hele kamer stond propvol met verhuisdozen en de rest van het huis ook. Tijdens Memorial Day (26 mei) worden de overleden veteranen herdacht, maar eigenlijk was het meer een viering.. dat de zomer was begonnen. Er werd BBQ gedaan enzo, beetje apart, maarja. Dat weekend vooral lekker uitgerust. Op dinsdag 27 mei heb ik bij Will in de klas (groep 3 niveau) een presentatie gegeven over Nederland en allemaal Nederlands eten uitgedeeld, ze vonden het allemaal hartstikke leuk, en ze hadden ook honderd vragen haha. Die avond ben ik naar Lucie gegaan omdat ons huis helemaal leeg zou worden gehaald. Dus ik ben voor twee dagen bij haar gebleven, wat zoals altijd erg gezellig was. Donderdag ben ik met haar mee naar school gegaan. en die middag was het dan eindelijk zover: mijn ouders kwamen!!! Eind van de middag ben ik met Kim, Will en Lucie naar het vliegveld gegaan om te ze op te halen, en wie kwam er toen ook aan?! Mijn broertje was toch meegekomen!! Ze zijn hier 8 dagen geweest en ik heb ze alle dingen laten zien waar ik zelf ook ben geweest. Zo hebben ze mijn (lege) oude huis gezien, de school, uit eten in leuke restaurants waar ikzelf ook gegeten heb, naar WonderWorks, we zijn nog naar Seaside geweest en het hotel waar we zaten was Bay Point, waar ik dus ook prom had gehad. Ook zijn we nog een dagje naar Shell Island geweest, maar dat viel een beetje tegen. Ook had ik die week nog wat graduation parties, onder andere die van een van mijn beste vriendinnen, Abby, en die van mezelf. Ik hield de mijne in een restaurant, wat helaas niks van de reservering afwist, en een heleboel vrienden kwamen ook niet opdagen (amerikaanse mentaliteit I guess), en regen. Maaar ondanks dat heb ik een super gezellige avond gehad, met wat tranen maar vooral heel veel lol.
Woensdagochtend 4 juni was dan eindelijk de grote dag aangebroken: GRADUATION! Die ochtend moest ik 8 uur op school zijn voor graduation rehearsal, wat dus betekent dat ze de hele ceremonie oefenen zodat iedereen weet wat ie moet doen, dat was wel fijn want ik had natuurlijk geen idee. Dit duurde zo’n 1,5 uur en de rest van de dag ben ik op het strand geweest met mijn gezin en Kim en Will. Rond 3 uur weer terug want toen moest ik klaar gaan maken voor graduation. Eindelijk mocht ik dan voor het echt mijn cap en gown aandoen, nog wat foto’s gemaakt en heel snel gegeten. We moesten om 6.30 pm in de gym zijn, waar we nog veel foto’s maakten en de laatste belangrijke dingen werden besloten. We werden in de juiste rijen opgesteld en toen mochten we lopen, het stadium in, waar iedereen keihard juichte, posters en toeters hadden. Wat was het onwerkelijk. We liepen het hele stadium door naar achteren, waar we weer in rijen werden opgesteld en dan per tweetal liep je naar de juiste rij stoelen. Toen ik daar zo liep had ik een overweldigend WAUW gevoel. Wauw, ik loop hier dan, in mijn cap and gown, tijdens een echte Amerikaanse Graduation, een beter film momentje bestond er niet. Dat was dan ook het enige wat ik kon bedenken voor de situatie: wow. Toen we eenmaal in de juiste rij stonden moesten we nog het Amerikaanse volkslied zingen en toen werden er nog een hele hoop speeches gehouden. Allemaal even mooi en even leuk om naar te luisteren. Daarna begon de echte ceremonie en mocht iedereen naar voren om zijn diploma in ontvangst te nemen. Eerst ging de top 10 en daarna ging het op alfabetische volgorde (en er waren zo’n 250 seniors), dus voordat ik aan de beurt was duurde het wel een tijdje, maar je geniet zo van elk moment, dan het uren kan duren en het dan niet uitmaakt. Achteraf gezien vond ik het zelfs veel te snel voorbij gaan haha. Toen wij eindelijk richting het podium mochten lopen was het al donker, gelukkig heeft mijn vader nog wel kunnen filmen. En dan komt dat moment. Je geeft je naamkaartje aan de assistant principal, die leest het op (gelukkig sprak ze het redelijk goed uit hahaha), en dan hoor je in de verte keihard gejuich maar je bent zo gefocust op goed lopen dat je het niet echt hoort. Vervolgens loop je naar de principal die je een hand geeft, je feliciteert en je je diploma map geeft, daarna nog meer handen schudden, daarna je tassel van links naar rechts schuiven (geeft aan dat je geslaagd bent) en daarna nog een paar foto’s, en daarna weer terug naar je stoel. Op dat moment realiseer je het niet zo, maar achteraf was het van: Did I really just walk that stage?! En het bewijs heb je in je handen, een Amerikaans high school diploma. Helaas was mijn mapje leeg omdat ik als exchange student geen diploma krijg, maar dat maakte de ervaring er absoluut niet minder om. By far the best experience ever! Amerikaanser kan niet. Overweldigender bestaat niet. Iedereen leeft het er het hele jaar naar toe, dus als uiteindelijk iedereen over het podium heeft gelopen en iemand aankondigt: ‘’It is my honor and privilege to confirm upon you as graduates of Bay High School 2014, congratulations!’’ en dan boven me alle caps in de lucht worden en ik precies hetzelfde deed, dan is er een en al geluksgevoel en blijheid, en ook al was ik niet echt graduated, je kan niet anders dan meegaan in dat gevoel. En WOW dat is zo gaaf. Ik heb zoveel geluk gehad dat ik een senior was op Bay High School en uiteindelijk ook nog mee mocht doen met graduation. Het was een geweldige ervaring die ik voor geen goud had willen missen.
Class of 2014, we did it!
Na graduation, wat rond 10 uur afgelopen was, nog even terug naar het hotel, en daarna naar Gulf Coast State College want de graduation ervaring was nog niet voorbij, als een soort after party werd project graduation georganiseerd, met heel veel eten, sporten, spellen en prijzen. En allemaal gratis. Hier ook een superleuke tijd gehad, ook al moest ik ook weer afscheid nemen van een aantal vrienden en vriendinnen. Rond 3 uur ’s nachts was ik weer terug in het hotel. De volgende dag heerlijk uitgeslapen om vervolgens rond 1 uur naar het end of the year party te gaan bij Rainey thuis, waar ik ook weer de exchange students uit Peru en Italie zag die ik in oktober had ontmoet. Hier tot 8 uur gebleven en een super gezellige dag gehad, maar ook daarna moest ik WEER afscheid nemen van hun en dat leverde weer wat tranen op. Eigenlijk gaat het er precies hetzelfde aantoe als ik toen vlak voor ik uit Nederland vertrok. Het is raar dat dit mijn laatste dagen zijn en dat ik binnenkort voor een laatste keer Panama City zal zien. En ook het afscheid nemen is gewoon écht niet leuk. Ik ga iedereen zo erg missen. En het ergste is nog dat ik niet weet of en wanneer ik ze weer ga zien. Die avond ben ik met mijn vriendinnen groepje voor de laatste keer samen geweest, we zijn naar de bioscoop gegaan om The Fault In Our Stars te kijken, een geweldige maar ook hele emotionele film. Dus we zaten zo’n beetje allemaal op een rijtje te huilen. Verder was het heel gezellig hoor ;) na de film ook van hun afscheid moeten nemen. Abby bleef me maar dikke knuffels geven dus uiteindelijk heeft ze me aan het huilen gemaakt haha. Ik ben superblij met de Amerikaanse vriendinnen die ik uiteindelijk heb gekregen en ik ga ze allemaal missen, maar ik weet zeker dat we contact houden! De volgende dag was dus 6 juni, vandaag, en ga ik de laatste paar uurtjes met Lucie en Helena in voordat ik naar het vliegveld moet om aan mijn reis terug naar Amsterdam te beginnen. Ik zie jullie over een paar uurtjes Nederland, tot snel!
Love, Marit
''Every new beginning comes from another beginning’s end.''
Het is vandaag 6 juni, dus dat betekent dat het officieel mijn laatste dag in Amerika is.. Ik slaap nu voor de laatste keer bij Lucie met Helena, en geniet na van een paar laatste drukke, maar super leuke weken. Laten we beginnen bij 17 mei, deze dag deed mijn gezin mee aan de Mud Run in Niceville, wat dus betekent dat je een parcour rent door modder. Heel grappig om te zien. En natuurlijk kon ik niet als enige schoon blijven dus na afloop kreeg ik nog een aantal heerlijke mud hugs. De week erna was mijn laatste schoolweek maar ik had ''examens''. Examens staat tussen aanhalingstekens omdat het nou niet bepaald examens te noemen waren. Het was zo makkelijk. Mijn culinary exam was bijvoorbeeld schoonmaken, en iedereen kreeg gewoon een 100. En zo gingen bijna alle examens er zo'n beetje aan toe haha.
Donderdag 22 mei was de officiële laatste dag en daarna had ik dus zomervakantie! de 23e ben ik naar de opa en oma in Pensacola geweest om Memorial Day te vieren en even een break te hebben van de verhuizing, want die was best wel stressvol. Mijn hele kamer stond propvol met verhuisdozen en de rest van het huis ook. Tijdens Memorial Day (26 mei) worden de overleden veteranen herdacht, maar eigenlijk was het meer een viering.. dat de zomer was begonnen. Er werd BBQ gedaan enzo, beetje apart, maarja. Dat weekend vooral lekker uitgerust. Op dinsdag 27 mei heb ik bij Will in de klas (groep 3 niveau) een presentatie gegeven over Nederland en allemaal Nederlands eten uitgedeeld, ze vonden het allemaal hartstikke leuk, en ze hadden ook honderd vragen haha. Die avond ben ik naar Lucie gegaan omdat ons huis helemaal leeg zou worden gehaald. Dus ik ben voor twee dagen bij haar gebleven, wat zoals altijd erg gezellig was. Donderdag ben ik met haar mee naar school gegaan. en die middag was het dan eindelijk zover: mijn ouders kwamen!!! Eind van de middag ben ik met Kim, Will en Lucie naar het vliegveld gegaan om te ze op te halen, en wie kwam er toen ook aan?! Mijn broertje was toch meegekomen!! Ze zijn hier 8 dagen geweest en ik heb ze alle dingen laten zien waar ik zelf ook ben geweest. Zo hebben ze mijn (lege) oude huis gezien, de school, uit eten in leuke restaurants waar ikzelf ook gegeten heb, naar WonderWorks, we zijn nog naar Seaside geweest en het hotel waar we zaten was Bay Point, waar ik dus ook prom had gehad. Ook zijn we nog een dagje naar Shell Island geweest, maar dat viel een beetje tegen. Ook had ik die week nog wat graduation parties, onder andere die van een van mijn beste vriendinnen, Abby, en die van mezelf. Ik hield de mijne in een restaurant, wat helaas niks van de reservering afwist, en een heleboel vrienden kwamen ook niet opdagen (amerikaanse mentaliteit I guess), en regen. Maaar ondanks dat heb ik een super gezellige avond gehad, met wat tranen maar vooral heel veel lol.
Woensdagochtend 4 juni was dan eindelijk de grote dag aangebroken: GRADUATION! Die ochtend moest ik 8 uur op school zijn voor graduation rehearsal, wat dus betekent dat ze de hele ceremonie oefenen zodat iedereen weet wat ie moet doen, dat was wel fijn want ik had natuurlijk geen idee. Dit duurde zo’n 1,5 uur en de rest van de dag ben ik op het strand geweest met mijn gezin en Kim en Will. Rond 3 uur weer terug want toen moest ik klaar gaan maken voor graduation. Eindelijk mocht ik dan voor het echt mijn cap en gown aandoen, nog wat foto’s gemaakt en heel snel gegeten. We moesten om 6.30 pm in de gym zijn, waar we nog veel foto’s maakten en de laatste belangrijke dingen werden besloten. We werden in de juiste rijen opgesteld en toen mochten we lopen, het stadium in, waar iedereen keihard juichte, posters en toeters hadden. Wat was het onwerkelijk. We liepen het hele stadium door naar achteren, waar we weer in rijen werden opgesteld en dan per tweetal liep je naar de juiste rij stoelen. Toen ik daar zo liep had ik een overweldigend WAUW gevoel. Wauw, ik loop hier dan, in mijn cap and gown, tijdens een echte Amerikaanse Graduation, een beter film momentje bestond er niet. Dat was dan ook het enige wat ik kon bedenken voor de situatie: wow. Toen we eenmaal in de juiste rij stonden moesten we nog het Amerikaanse volkslied zingen en toen werden er nog een hele hoop speeches gehouden. Allemaal even mooi en even leuk om naar te luisteren. Daarna begon de echte ceremonie en mocht iedereen naar voren om zijn diploma in ontvangst te nemen. Eerst ging de top 10 en daarna ging het op alfabetische volgorde (en er waren zo’n 250 seniors), dus voordat ik aan de beurt was duurde het wel een tijdje, maar je geniet zo van elk moment, dan het uren kan duren en het dan niet uitmaakt. Achteraf gezien vond ik het zelfs veel te snel voorbij gaan haha. Toen wij eindelijk richting het podium mochten lopen was het al donker, gelukkig heeft mijn vader nog wel kunnen filmen. En dan komt dat moment. Je geeft je naamkaartje aan de assistant principal, die leest het op (gelukkig sprak ze het redelijk goed uit hahaha), en dan hoor je in de verte keihard gejuich maar je bent zo gefocust op goed lopen dat je het niet echt hoort. Vervolgens loop je naar de principal die je een hand geeft, je feliciteert en je je diploma map geeft, daarna nog meer handen schudden, daarna je tassel van links naar rechts schuiven (geeft aan dat je geslaagd bent) en daarna nog een paar foto’s, en daarna weer terug naar je stoel. Op dat moment realiseer je het niet zo, maar achteraf was het van: Did I really just walk that stage?! En het bewijs heb je in je handen, een Amerikaans high school diploma. Helaas was mijn mapje leeg omdat ik als exchange student geen diploma krijg, maar dat maakte de ervaring er absoluut niet minder om. By far the best experience ever! Amerikaanser kan niet. Overweldigender bestaat niet. Iedereen leeft het er het hele jaar naar toe, dus als uiteindelijk iedereen over het podium heeft gelopen en iemand aankondigt: ‘’It is my honor and privilege to confirm upon you as graduates of Bay High School 2014, congratulations!’’ en dan boven me alle caps in de lucht worden en ik precies hetzelfde deed, dan is er een en al geluksgevoel en blijheid, en ook al was ik niet echt graduated, je kan niet anders dan meegaan in dat gevoel. En WOW dat is zo gaaf. Ik heb zoveel geluk gehad dat ik een senior was op Bay High School en uiteindelijk ook nog mee mocht doen met graduation. Het was een geweldige ervaring die ik voor geen goud had willen missen.
Class of 2014, we did it!
Na graduation, wat rond 10 uur afgelopen was, nog even terug naar het hotel, en daarna naar Gulf Coast State College want de graduation ervaring was nog niet voorbij, als een soort after party werd project graduation georganiseerd, met heel veel eten, sporten, spellen en prijzen. En allemaal gratis. Hier ook een superleuke tijd gehad, ook al moest ik ook weer afscheid nemen van een aantal vrienden en vriendinnen. Rond 3 uur ’s nachts was ik weer terug in het hotel. De volgende dag heerlijk uitgeslapen om vervolgens rond 1 uur naar het end of the year party te gaan bij Rainey thuis, waar ik ook weer de exchange students uit Peru en Italie zag die ik in oktober had ontmoet. Hier tot 8 uur gebleven en een super gezellige dag gehad, maar ook daarna moest ik WEER afscheid nemen van hun en dat leverde weer wat tranen op. Eigenlijk gaat het er precies hetzelfde aantoe als ik toen vlak voor ik uit Nederland vertrok. Het is raar dat dit mijn laatste dagen zijn en dat ik binnenkort voor een laatste keer Panama City zal zien. En ook het afscheid nemen is gewoon écht niet leuk. Ik ga iedereen zo erg missen. En het ergste is nog dat ik niet weet of en wanneer ik ze weer ga zien. Die avond ben ik met mijn vriendinnen groepje voor de laatste keer samen geweest, we zijn naar de bioscoop gegaan om The Fault In Our Stars te kijken, een geweldige maar ook hele emotionele film. Dus we zaten zo’n beetje allemaal op een rijtje te huilen. Verder was het heel gezellig hoor ;) na de film ook van hun afscheid moeten nemen. Abby bleef me maar dikke knuffels geven dus uiteindelijk heeft ze me aan het huilen gemaakt haha. Ik ben superblij met de Amerikaanse vriendinnen die ik uiteindelijk heb gekregen en ik ga ze allemaal missen, maar ik weet zeker dat we contact houden! De volgende dag was dus 6 juni, vandaag, en ga ik de laatste paar uurtjes met Lucie en Helena in voordat ik naar het vliegveld moet om aan mijn reis terug naar Amsterdam te beginnen. Ik zie jullie over een paar uurtjes Nederland, tot snel!
Love, Marit
''Every new beginning comes from another beginning’s end.''
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
